English in use

W języku polskim do zapisu liczb i dat często używa się cyfr rzymskich. W angielskim jest inaczej – znaki te występują sporadycznie. Istnieje tylko kilka przypadków, w których ich użycie jest dopuszczalne.

W przeciwieństwie do języka polskiego, w języku angielskim cyfry rzymskie są używane bardzo rzadko. Są to takie przypadki, jak:

1) zapis imion królów i królowych, np.

Henry VIII is one of the most well-known English kings.

Henryk VII jest jednym z najbardziej znanych angielskich królów.

2) numerowanie strony wstępu w niektórych książkach, np.

For more details, check Introduction page ii*.

Więcej szczegółów proszę szukać na stronie ii Wstępu.

*Zauważmy, że w tym przypadku cyfry rzymskie zapisuje się małymi literami (ii zamiast formy II).

3) numerowanie paragrafów niektórych dokumentów, np.

Copyrights are described in paragraph v*.

Kwestia praw autorskich opisana została w paragrafie v.

*Zauważmy, że w tym przypadku cyfry rzymskie zapisuje się małymi literami (v zamiast formy V).

4) określanie wieku pochodzenia, np.

He found a ruined XIII century English cupboard.

Znalazł zniszczony XIII-wieczny angielski kredens.

W tym przypadku cyfry rzymskie są używane bardzo rzadko – znacznie częściej stosuje się zapis cyframi arabskimi. Cyfr rzymskich nigdy nie stosuje się, podając wiek. Spójrzmy na poniższy przykład:

The post-invasion period in Iraq begun at the beginning of the 21st century.

The post-invasion period in Iraq begun at the beginning of the XXI century.

Działania stablizacyjne w Iraku rozpoczęły się na początku XXI wieku.